۱ سال پیش

» لنفوم | علل، علائم و درمان - سرطان

لنفوم: تعریف، علائم، علل، تشخیص

لنفوم سرطانی است که سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد. این می تواند سرطان سلول ها، سلول های T یا سلول های پلاسما باشد. این سلول ها در ساختارهای سیستم لنفاوی مانند غدد لنفاوی، طحال، مغز استخوان، تیموس و غیره قرار دارند. مانند هر سرطان دیگری، در لنفوم نیز تکثیر کنترل نشده سلول ها وجود دارد و در نهایت سرطان ممکن است به سایر قسمت های بدن سرایت کند. تشخیص زودهنگام و درمان با پیش آگهی بهتر همراه است.

لنفوم سرطانی است که در گلبول های سفید خون شما (لنفوسیت ها) شروع می شود. شما غدد لنفاوی در سراسر بدن خود دارید. تورم غدد لنفاوی ممکن است نشانه لنفوم در غدد لنفاوی شما باشد. لنفوم سرطانی که در گلبول های سفید خون شما (لنفوسیت ها) شروع می شود. شما غدد لنفاوی در سراسر بدن خود دارید. تورم غدد لنفاوی ممکن است نشانه لنفوم در غدد لنفاوی شما باشد.

تصویر بالا خوشه های غدد لنفاوی

غدد لنفاوی مجموعه ای به اندازه یک لوبیا از سلول ها هستند که لنفوسیت نامیده می شوند. صدها مورد از این گره ها در سراسر سیستم لنفاوی، به عنوان مثال، در نزدیکی زانو، کشاله ران، گردن و زیر بغل جمع می شوند. گره ها توسط شبکه ای از عروق لنفاوی به هم متصل می شوند.

مطلب مرتبط آیا علائم سیاتیک به خودی خود از بین می رود؟

تصویر بالا تورم غدد لنفاوی

یکی از رایج ترین مکان ها برای یافتن غدد لنفاوی متورم در گردن است. قسمت داخلی سه غده لنفاوی متورم را در زیر فک پایین نشان می دهد.

لنفوم چیست؟

"لنفوم" اصطلاح کلی برای سرطان در سیستم لنفاوی شما است - شبکه ای از بافت ها، عروق و اندام هایی که به بدن شما کمک می کنند تا با عفونت مبارزه کند. این یک سرطان خون در نظر گرفته می شود زیرا این بیماری در گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) در سیستم لنفاوی شما شروع می شود.

دو دسته اصلی لنفوم وجود دارد - لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین - و بیش از 70 زیرگروه لنفوم. لنفوم ها می توانند تهاجمی (با رشد سریع) یا بی حال (با رشد آهسته) باشند. اغلب، درمان می تواند لنفوم را بهبود بخشد یا آن را درمان کند. کودکان، نوجوانان و بزرگسالان ممکن است به لنفوم مبتلا شوند. این مقاله بر روی لنفوم هایی که بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد تمرکز دارد.

علائم لنفوم:

برخی از علائم هشدار دهنده سرطان می تواند در لنفوم وجود داشته باشد. آنها به شرح زیر است:

تورم غدد لنفاوی

تب

عرق شبانه

کاهش وزن

تورم در شکم

توقف رشد در کودکان

راش یا خارش

خستگی

از دست دادن اشتها

تنگی نفس

هر یک از این علائم نیاز به مراقبت فوری پزشکی و مشاوره با یک پزشک عمومی و یک متخصص انکولوژیست دارد.

لنفوم چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص لنفوم از طریق معاینه بالینی، برخی معاینات آزمایشگاهی و تشخیص رادیولوژیک انجام می شود. ابتدا پزشک علائم و نشانه های مهم را در شرح حال مشخص می کند، آنها را با معاینه فیزیکی تایید می کند و سپس بررسی های خاصی را تجویز می کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. اشعه ایکس از قفسه سینه برای جستجوی هرگونه توده در قفسه سینه.

2. آزمایش خون برای بررسی تعداد سلولهای ایمنی و معاینه اسمیر محیطی برای جستجوی سلول های نابالغ

3. بیوپسی مغز استخوان نیز برای بررسی اینکه آیا منشا لنفوم مغز استخوان است و در نتیجه طبقه بندی و مرحله بندی آن انجام می شود.

4. بیوپسی غدد لنفاوی گسترش سرطان و نوع سرطان را نشان می دهد.

5. اسکن PET و CT ابزارهای تشخیصی رادیویی برای ارزیابی محل و گسترش سرطان هستند.

برخی از آزمایشات دیگر نیز ممکن است در طول تشخیص و همچنین درمان برای نظارت بر پیشرفت تجویز شود. معاینه تشخیصی به مرحله بندی و انجام درمان مخصوص هر مورد کمک می کند.

چه چیزی باعث لنفوم می شود؟

علت خاصی برای لنفوم وجود ندارد. با این حال عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به لنفوم را افزایش دهند. آنها به شرح زیر فهرست شده اند:

سن: لنفوم ها معمولا در بزرگسالان رخ می دهد اما در سنین بالای 55 تا 60 سال شایع تر است.

مردان: احتمال بروز لنفوم در مردان بیشتر از زنان است.

سیستم ایمنی ضعیف: میزان بروز لنفوم در افرادی که از سرکوب‌کننده‌های ایمنی استفاده می‌کنند و دارای اختلالات نقص ایمنی مانند چدیاک هیگاشی و سایر اختلالات هستند، بیشتر است.

مطلب مرتبط آیا رژیم غذایی پر پروتئین برای شما مناسب است؟

عفونت ها: عفونت های ویروس ابشتاین بار و هلیکوباکتر پیلوری با افزایش احتمال لنفوم همراه است.

انواع لنفوم: دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد. لنفوم هوچکین (HL) و لنفوم غیر هوچکین (NHL) را می توان بر اساس سلول ها، ویژگی های آنها و ماهیت منشاء و انتشار آنها به این انواع تقسیم کرد.

لنفوم هوچکین (HL): این نوع شایع‌تر است و با سلول‌های Reed-Sternberg مشخص می‌شود. لنفوم هوچکین دو نوع دیگر دارد: لنفوم هوچکین کلاسیک و لنفوم هوچکین غالب با لنفوسیت ندولار.

لنفوم غیر هوچکین (NHL): این گروه از لنفوم ها سلول های Reed-Sternberg ندارند. انواع مختلفی از لنفوم غیر هوچکین بر اساس انواع سلول ها و عوامل دیگر وجود دارد.

برخی از رایج ترین انواع لنفوم غیر هوچکین عبارتند از:

لنفوم سلولی گوشته

لنفوم بزرگ سلول

لنفوم فولیکولی

لنفوم لنفوم سلولی بورکیت

لنفوم ناحیه حاشیه ای

انواع مختلف لنفوم ها دارای ویژگی های خاص و همچنین حساسیت متفاوت به درمان هستند. به مرحله بندی و درجه بندی سرطان ها کمک می کند.

درمان لنفوم میتواند یک رویکرد چند جانبه خاص برای یک مورد خاص باشد. برای دستیابی به بهبودی و بهبودی ممکن است از روش های زیر استفاده شود:

شیمی درمانی: از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این داروها به صورت ترکیبی و چرخه ای هر چند هفته یکبار استفاده می شوند.

ایمونوتراپی: سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول های سرطانی تحریک می شود.

درمان هدفمند: از داروهای خاصی استفاده می شود که به طور خاص سلول های سرطانی را از بین می برند.

پرتو درمانی: پرتوهای پرانرژی برای سوزاندن یا از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.

درمان با سلول های بنیادی: به ندرت برای وارد کردن سلول های خونی سالم به مغز استخوان استفاده می شود.

پیوند مغز استخوان: در موارد بیماری مغز استخوان، از پیوند مغز استخوان می توان برای بهبود ظرفیت ایمنی فرد و همچنین به عنوان نوعی درمان استفاده کرد.

مراقبت تسکینی: برای بیماران لنفومی انجام می شود که درمان بیشتر برای آنها غیرممکن است و فقط می توان علائم را تسکین داد.

جراحی: می توان آن را برای برداشتن متاستاز یا رشد بیش از حد انجام داد. این درمان ها راهی برای کنترل سرطان، بهبود آن یا حتی گاهی اوقات درمان آن هستند. طیف گسترده ای از عوارض جانبی وجود دارد، و آنها نیز باید مدیریت شوند. حمایت عاطفی و مشاوره نیز ضروری است.

آیا لنفوم قابل درمان است؟

لنفوم به خصوص لنفوم هوچکین میزان درمان بسیار خوبی دارد. گزینه های درمانی عالی در دسترس هستند که نشان داده شده است که در 90 درصد افراد مبتلا باعث بهبودی می شوند. درمان بستگی به مرحله سرطان، نوع سرطان و همچنین گسترش سرطان دارد.همچنین به سلامت عمومی بیمار،وضعیت ایمنی، پاسخ به درمان و غیره بستگی دارد. نتیجه درمان بر اساس مورد به مورد متفاوت است و بنابر این یک رویکرد چند رشته ای می تواند به مقابله بهتر با این بیماری کمک کند.