ورود عضویت

مطالب پیشنهادی از سراسر وب

ساخت "وبلاگ ویژه" در ارم بلاگ و امتیازات آن

درمان انواع بیماری ها با مصرف آب قلیایی

اعداد فرشته در عشق و روابط عاشقانه! ✓ورود به کانال یوتیوب

دوره ای که به جرات میتونه ورق زندگیتو عوض کنه!

وبلاگ اطلاعات عمومی

۶ ماه پیش

» ترومای مهاجرت چیست؟

راهبردهایی برای کاهش اضطراب، ترس و ضربه مهاجر

برای درک ترومای مهاجر، درک فرهنگ پذیری ضروری است. اما این دقیقا چیه؟برای برخی از مهاجران، این فرآیند می تواند سریع و آسان باشد، اما برای بسیاری از مهاجران می تواند بسیار استرس زا باشد. عواملی که ممکن است به این استرس کمک کنند عبارتند از موانع زبانی، مبارزات مالی، تغییر نقش‌ها و تحرک اجتماعی در سرزمین مادری خود.

چهار مرحله شناسایی شده در فرآیند مهاجرت وجود دارد که می تواند باعث آسیب شود:

وقایعی که یک فرد قبل از مهاجرت تجربه کرده است - دلیل اینکه شخص یا افراد تصمیم به ترک کشور یا محل تولد خود گرفتند. به این تروما قبل از مهاجرت می گویند . آسیبهای روانی بسیاری از مهاجران در این دسته قرار می گیرد.

مرحله دوم زمانی است که فرد در طول مهاجرت حوادث آسیب زا را تجربه می کند. این تروما به عنوان تروما در حین انتقال توصیف می شود . افرادی که پناهجو و مهاجران غیرقانونی هستند اغلب در حین ترانزیت دچار آسیب می شوند.

پناهجویان و سایر مهاجران ممکن است ضربه روحی را تجربه کنند زیرا کشورهای میزبان همیشه از آنها استقبال نمی کنند. به این شکل از تروما، تجارب تروما زای ادامه دار می گویند.

مطلب مرتبط آیا مدیتیشن می تواند افکار منفی را از بین ببرد؟

ترومای بیشتر می تواند به دلیل شرایط زندگی غیر استاندارد در کشور میزبان ایجاد شود. دلایل این امر ممکن است شامل بیکاری، عدم حمایت کافی و آزار و اذیت اقلیت باشد. این شکل از تروما به عنوان استرس پس از مهاجرت یا تروما شناخته می شود

شوک فرهنگی چیست؟

شوک فرهنگی را می توان به عنوان یک حالت طبیعی از سرگشتگی روانی و فیزیکی توصیف کرد که فرد می تواند هنگام ورود به محیط یا فرهنگ متفاوت آن را تجربه کند. از دست دادن شبکه های حمایت اجتماعی و از دست دادن استقلال، هر دو می توانند به شوک فرهنگی کمک کنند، که ممکن است به صورت زیر ظاهر شود:

افسردگی؛

اضطراب؛

از دست دادن اعتماد به نفس؛

بیخوابی؛

اندوه - ماتم از زندگی به جا مانده;

تنهایی؛

احساس انزوا؛

حساسیت بیش از حد؛

دلخوری؛

بی حوصلگی نسبت به خود و افراد نزدیکتان

برخوردهای فرهنگی بین نسلی

هنگامی که این دو فرهنگ در تضاد هستند، استرس فرهنگ پذیری می تواند به ویژه دشوار باشد. این امر به ویژه در مورد 4.5 میلیون کودک شهروندی که والدین غیرقانونی دارند صادق است. مهاجران نسل اول ممکن است ناراحتی روانی کمتری نسبت به مهاجران نسل دوم تجربه کنند. فرهنگ پذیری رفتاری به سرعت برای کودکان اتفاق می افتد، و والدین ممکن است احساس کنند فرزندانشان خیلی سریع تغییر رفتار کردند و کودکان ممکن است احساس کنند والدین آنها را درک نمی کنند. کودک و والدین ممکن است انتظارات متفاوتی از استقلال و نظارت کودکان ممکن است والدین خود را مانعی در دستیابی به اهداف خود بدانند. در حالیکه فرهنگ‌پذیری با فرهنگ در این موارد موفقیت‌آمیز است، این موفقیت و فرهنگ‌پذیری بیش از حد می‌تواند منجر به سطوح جدیدی از استرس و اختلافات بین نسلی شود، زمانی که این دو فرهنگ با یکدیگر در تضاد باشند.

عوامل استرس زا اضافی

به دلیل عدم اطمینان در مورد سیاست های مهاجرتی، استرس فرهنگ پذیری را برای بیماران افزایش داده است و ترس از اخراج در بسیاری از موارد به عنوان مشکل اصلی ذکر شده است.علاوه بر این،برخی از مهاجران نژادپرستی، بیگانه‌هراسی و احساسات ضد مهاجرت را تجربه می‌کنند و این تبعیض می‌تواند عامل اصلی استرس فرهنگ‌سازی باشد. بنابراین جای تعجب نیست که مهاجران رنگین پوست سطوح بالاتری از استرس فرهنگی را تجربه می کنند، یا اینکه بسیاری از مهاجران احساس می کنند باید هویت قومی خود را پنهان کنند.

زمانی که استرس فرهنگی همراه با تعصب همراه باشد، مهاجران کمتر به دنبال خدمات سلامت روان هستند. اگر آنها به دنبال مراقبت باشند، موانع متعددی مانند مشکل در یافتن وسایل حمل و نقل یا مراقبت از کودک و مشکلات ارتباطی وجود دارد - نه فقط تفاوت های زبانی، بلکه تفاوت های فرهنگی که ممکن است پزشک آنها را تشخیص ندهد.

عوامل خطر سلامت روان

تروما و عوامل استرس زا قبل، حین و بعد از مهاجرت: مهاجران غیرقانونی اغلب در مراحل مختلف فرآیند مهاجرت دچار آسیب می شوند:

قبل: مسائل مالی، احساس شکست، فرار از خشونت، فقر، ستم سیاسی، تهدید یا بلایا

در طول: خشونت، خطرات محیطی، رها شدن/جدایی، شاهد مرگ

بعد: منابع محدود با توجه به وضعیت آنها، تعارض درون فردی و بین فردی، استرس ناشی از سازگاری با محیط جدید، استثمار، ترس از اخراج

نژادپرستی و تبعیض

اعمال آشکار و ظریف نژادپرستی و تبعیض: اینها شامل تجربیاتی است که می تواند از رفتار ضعیف و حملات کلامی و فیزیکی تا به حاشیه راندن سیستماتیک و نابرابری در مراقبت های بهداشتی، تحصیلی، اشتغال و سایر موانع تحمیلی اجتماعی متغیر باشد.

پروفایل نژادی: بسته به پیشینه نژادی/قومی و ظاهر، مهاجران غیرقانونی اغلب به عنوان اعضای باند یا سایر انواع مجرم معرفی میشوند. نمایه سازی میتواند منجر به ترس، اضطراب، انزوا، و احساس امنیت و هویت به خطر بیفتد.

تبعیض مذهبی: برخی از مهاجران غیرقانونی به دلیل مذهب خود با تبعیض مواجه می شوند. مطالعات نشان می‌دهد که در نتیجه هدف قرار دادن و منزوی کردن اقلیت‌های مذهبی، اثرات مخربی بر سلامت روان به همراه دارد.

درمان در مدرسه و محل کار: تحقیقات نشان می دهد که کودکان کم درآمد، مهاجر، و اقلیتهای نژادی/قومی بطور نامتناسبی در گروه های کم توانایی در اوایل تحصیل خود قرار میگیرند، در حالیکه بزرگسالان در محل کار تبعیض و انگ را تجربه می کنند.

مطلب مرتبط چگونه رشد مو را افزایش دهیم؟

انگ: مهاجران غیرقانونی اغلب در محل کار، مدرسه و جامعه مورد انگ قرار می گیرند.

تغییر ساختار و پویایی خانواده: مهاجران غیرقانونی دارای موقعیت‌های خانوادگی متفاوتی هستند و خانواده‌های دارای وضعیت مختلط رایج هستندو برخی فرزندانی دارند که شهروند هستند. این میتواند موقعیت‌ ها ی خانوادگی پرتنش، از جمله سطوح مختلف دربرگیری، طرد شدن، فرهنگ‌پذیری و تمایل به همسان‌ سازی را در میان اعضای خانواده ایجاد کند. این اولویت‌های متغیر و بالقوه متفاوت اغلب منجر به افزایش درگیری‌های بین نسلی می‌شود.

انزوای اجتماعی: انگ اغلب منجر به انزوای اجتماعی و کاهش سطح حمایت در جامعه می شود. انزوا می تواند یک عامل خطر برای اختلالات سلامت روان باشد.

جدایی از خانواده: مهاجران بدون مدرک را می توان از خانواده جدا کرد و کودکان را می توان در خانه های سرپرست یا سایر ترتیبات نگهداری قرار داد. جدایی از خانواده می تواند آسیب زا باشد، به ویژه برای کودکان، و می تواند منجر به علائم سلامت روان شود.مطالعات نشان داده‌اند که کودکان خردسالی که وارد خانواده‌های فرزندخوانده می‌شوند.

نژادپرستی نهادی و عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت روان: نژادپرستی یک عامل اجتماعی تعیین کننده سلامت روان است. نژادپرستی نهادی سایر عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت روان را تشدید می کند، از جمله دسترسی به آموزش با کیفیت، مسکن ایمن، اشتغال سودمند، مراقبت های بهداشتی مناسب و محیطی پاک.

وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین (SES): اقلیت نژادی و قومی تمایل به وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین تری دارند، همانطور که تحصیلات، درآمد و شغل تعیین می شود. SES پایین بطور قابل توجهی با بیماری روانی مرتبط با استرس و ناشی از آن مرتبط است. مهاجران غیرقانونی با توجه به وضعیت مهاجرتی خود فرصت های کمتری برای کار دارند.

جداسازی مسکن و جابه‌جایی‌های مکرر: با توجه به نابرابری‌های اقتصادی-اجتماعی، مهاجران غیرقانونی اغلب در محله‌های فقیرنشین زندگی می‌کنند، منابع کمتری دارند و احتمال بیشتری برای جابجایی مکرر دارند. این بی ثباتی بر دسترسی به مراقبت های بهداشتی ثابت و دسترسی به آموزش با کیفیت تأثیر می گذارد.

ترس و بی اعتمادی به سیستم حقوقی ایالات متحده: مطالعات نشان می دهد که مهاجران غیرقانونی نرخ ترس و بی اعتمادی به سیستم حقوقی را افزایش داده اند و باعث کاهش مشارکت در زندگی مدنی از جمله تلاش های وکالت شده اند. آنها همچنین احتمال استفاده از سیستم قانونی را کاهش می دهند حتی زمانی که قربانی فعالیت های غیرقانونی هستند. این بی اعتمادی می تواند به سیستم مراقبت های بهداشتی نیز سرایت کند و به عنوان مانعی برای مراقبت عمل کند.

ترس از اخراج: با توجه به فضای سیاسی کنونی، مهاجران غیرقانونی در ترس گسترده ای از اخراج زندگی میکنند که استفاده آنها از مراقبتهای بهداشتی و خدمات اجتماعی را محدود می کند و از ادغام اجتماعی جلوگیری می کند.

خطر کلی بیشتر برای مشکلات سلامت روان برای برخی از مهاجران غیرقانونی:

مهاجران غیرقانونی که در معرض آسیبهای خشونت آمیز قرار گرفته اند در معرض خطر بالای اختلالات افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلالات مصرف مواد هستند.

افراد زیر سن قانونی بدون همراه به طور متوسط نسبت به خردسالانی که همراه با خانواده مهاجرت می کنند، بیشتر در معرض آسیب های روحی قرار می گیرند، که خطر ابتلا به مشکلات سلامت روانی مانند PTSD را افزایش می دهد. عوامل استرس زای مرتبط با مهاجرت می توانند افکار و خطر خودکشی را بدلیل پریشانی مرتبط بااسترس فرهنگی ، به حاشیه راندن اجتماعی و درگیری های بین نسلی علاوه بر PTSD و سایر اختلالات روانی افزایش دهند.

تشویق و حمایت از اتحاد بیماران با خانواده هایشان.

بیماران را به منابع متصل کنید. بر اهمیت حمایت های اجتماعی برای رفاه و بهبودی جمعیت های محروم تاکید کنید. ارتباط با منابع می تواند به اندازه دریافت درمان مهم باشد.

پیگیری منسجم و در دسترس را ارائه دهید. مهاجران غیرقانونی اغلب به سیستم مراقبت های بهداشتی بی اعتماد هستند و ممکن است برای ایجاد حس اعتماد نیاز به پیگیری بیشتر و مداوم داشته باشند. تصمیم گیری مشارکتی و مصاحبه انگیزشی می تواند زمانی که از نظر فرهنگی حساس باشد مفید باشد.

در صورت تمایل بیمار، معنویت و ایمان باید ارزیابی شده و در برنامه ریزی درمانی گنجانده شود.

موانع زبانی را به حداقل برسانید. سعی کنید منابع را به زبان مادری بیماران ارائه دهید. در صورت علاقه بیماران، فرصت هایی برای یادگیری زبان انگلیسی فراهم کنید.

با سازمانهای اجتماعی که از مهاجران غیرقانونی در جنبه‌های مختلف زندگیشان حمایت میکنند،همکاری کنید، از جمله حمایت خانواده.

مفاهیم فرهنگی خاص پریشانی، عوامل فرهنگی هنجاری و فروتنی فرهنگی را بشناسید: هنگام درمان بیماران نسبت به پدیده های فرهنگی خاص حساس باشید، اما همچنین با هر بیمار به عنوان یک فرد رفتار کنید و ارزش فرهنگ آنها را ارزیابی کنید.

پزشکان را تشویق کنید تا سوگیری های ضمنی و آشکار خود را بررسی کنند.

آموزش منظمی را پیشنهاد دهید که خودآزمایی انعکاسی و آگاهی از سوگیری ضمنی را ارتقا دهد.

ارزیابی، چالش، و رسیدگی به عوامل ساختاری و در سطح عملی که باعث تعصب آشکار، تبعیض و نابرابری برای مهاجران و سایر جمعیت‌های آسیب‌پذیر می‌شوند.

بسیاری از عوامل بیرونی و درونی را در نظر بگیرید که بر روند زندگی یک فرد تأثیر می گذارد:

از یک چارچوب اکولوژیکی اجتماعی-فرهنگی» استفاده کنید که تعامل پیچیده بین عوامل فردی، رابطه، اجتماع، فرهنگی و اجتماعی را که بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد، در نظر می‌گیرد. مداخلات متمرکز بر جامعه که مدرسه، جامعه، مراقبت‌های بهداشتی جسمی و روانی و ارائه‌دهندگان سازمان‌های مبتنی بر ایمان را ادغام می‌کند، می‌تواند دسترسی به مراقبت را افزایش داده و حمایت اجتماعی را ارائه دهد.

آزمایش روانپزشکی را در قالبی انجام دهید که با فرهنگ و/یا زبان فرد سازگار باشد یا در بسیاری از فرهنگ ها کاربرد داشته باشد.

مبارزه با عوامل استرس زای روانی اجتماعی: مهاجران غیرقانونی اغلب انواع و تعداد زیادی از استرس های روانی اجتماعی را تجربه می کنند.

نیازها را با استفاده از ابزارها یا ارزیابیهای استاندارد مانند بررسی مختصر بررسی اجمالی ریسک ارزیابی کنید و اثرات احتمالی تجارب نامطلوب دوران کودکی را در نظر بگیرید.

هنگام درمان مهاجران غیرقانونی ، از ارزیابی اولیه عوامل استرس زای روانی اجتماعی، مصرف مواد و موانع مراقبت استفاده کنید.

شناسایی خدمات اجتماعی در دسترس و پشتیبانی برای رسیدگی به عوامل استرس زای روانی اجتماعی در زندگی بیماران غیرقانونی.

به مشارکت با سازمان‌هایی فکر کنید که فضاهای قابل اعتمادی را در یک جامعه خاص ارائه می‌دهند، از جمله سازمان‌های مذهبی، مدارس یا مراکز اجتماعی.

افزایش پیگیری و اتصال بیماران به خدماتی مانند ناوبری همتا، مربیان سلامت، منابع دانشگاه یا کمک های قانونی را در نظر بگیرید. تفکر مدبر می‌تواند به پر کردن شکاف‌های فرهنگی یا زبانی کمک کند، مانند حمایت از آزمون دادن به زبانی دیگر برای کودک در مدرسه یا استفاده از فناوری نوآورانه اما در دسترس.

غربالگری تروما: با توجه به خطر بالای تروما در بین مهاجران غیرقانونی، غربالگری تروما و انجام مراقبت‌ های آگاهانه از تروما را در نظر بگیرید حتی اگر بیماران معیارهای PTSD را نداشته باشند.

غربالگری برای مواجهه با تروما و علائم ، اضطراب، افسردگی، اختلالات مصرف مواد و اختلالات خواب. هر زمان که در دسترس بود، از اقدامات غربالگری که برای جمعیتی که بیمار با آنها شناسایی می‌شود، استفاده کنید.

تأثیر خشونت بر رشد و مقابله را بشناسید و بهبودی از تروما را به عنوان هدف اصلی شناسایی کنید. یک مدل توانمندسازی کنترل بیمار، همکاری و محیط امن را به حداکثر می‌رساند. این مدل همچنین بر تاب‌آوری تأکید می‌کند، آسیب‌دیدگی مجدد را به حداقل می‌رساند، و شایستگی فرهنگی و فروتنی فرهنگی را اعمال می‌کند.

از آنجایی که مراقبت از تروما شامل درمان فردی بیمار توسط ارائه‌دهنده و سیاستهای شیوه‌های مبتنی بر سیستم می‌شود، سیاستهایی را که ممکن است دسترسی به خدمات اجتماعی و مراقبت‌های بهداشتی را برای افراد فاقد مدرک محدود کند، مورد بررسی مجدد قرار دهید .

از درمان و بازسازی شناختی استفاده کنید: اجازه دادن به بیماران برای گفتن داستانهای خود و بازسازی روایت خود اغلب به مهاجران کمک می کند تا علائم افسردگی، اضطراب و PTSD را پردازش کرده و از آن جلوگیری کنند. روایت‌ها به افراد اجازه می‌دهند تا به داستان خود به شیوه‌ای کمتر آسیب‌رسان و درمانی دسترسی داشته باشند. این استراتژیها برای کمک به مسائل مربوط به هویت و استرس شناخته شده اند.

تشویق به حمایت از خود و توانمندسازی بیماران: بیماران غیرقانونی را از حقوق قانونی که دارند آگاه کنید. پیوندهایی را به خدمات حقوقی و اجتماعی ارائه دهید که می تواند به بیماران در یادگیری نحوه انجام دفاع از خود و دسترسی به منابع مورد نیاز خود و خانواده کمک کند.